Στην ηλικία των 6 χρόνων μας στέλνουν στο δημοτικό για να αρχίσει η εκπαίδευσή μας. Έπειτα συνεχίζουμε στο Γυμνάσιο και αργότερα στο Λύκειο. Φυσικό και επόμενο στο μυαλό των περισσότερων μαθητών είναι το Πανεπιστήμιο. Οι λαχταριστές Ανώτατες Σχολές , που θέλουμε να μπούμε, διότι πιστεύουμε πως μόλις βγούμε θα είμαστε επαρκώς προετοιμασμένοι για την μελλοντική μας εργασία.
«Μελλοντική εργασία»… ενδιαφέρον ακούγεται. Ίσως στο μέλλον ενός παράλληλου σύμπαντος που δεν θα υπάρχει τίποτα που να θυμίζει την Ελλάδα του 2012 να είμαστε όλοι ευτυχισμένοι εργαζόμενοι με δόξα και τιμή!
Ποίος να μας έλεγε όμως ότι οι γονείς μας θα σκάσουν ένα σωρό λεφτά να μας κάνουν πτυχιούχους και μετά δεν θα γίνει τίποτα από αυτά που σκεφτήκαμε! Έχουμε στα χέρια μας ένα χαρτί , που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί άμεσα στη χώρα αυτή. Μια γενιά παγιδευμένη στις αποφάσεις αναξιόπιστων πολιτικών που δεν υπολογίζουν τίποτα.. Ας μας έδιναν ένα διαβατήριο όταν θα τελείωνε η φοίτησή μας, ώστε να είμαστε έτοιμοι να μεταναστεύσουμε για άλλες πολιτείες.. λέω εγώ τώρα..
γράφει η Ξένια Μακρή
