Πέμπτη, Ιουλίου 26

Ποια επιμήκυνση χρειαζόμαστε


Γράφει ο  Μπάμπης Παπαδημητρίου

Στοιχηματίζω ότι ελάχιστοι καταγράψαμε την απότομη μείωση του υπολοίπου του ελληνικού δημόσιου χρέους. Μετά το μεγάλο κούρεμα των ελληνικών ομολόγων και τη γεμάτη «πάθος» προεκλογική συζήτηση για τους χίλιους+1 τρόπους με τους οποίους το περήφανο έθνος θα μπορούσε να φορτώσει τα δάνειά μας στον... κόκορα, κανείς δεν έχει όρεξη να ασχοληθεί με το θέμα.

Πολλοί πιστεύουν ότι χωρίς το χρέος δεν χρειάζεται να περικόψουμε τις συντάξεις, τους μισθούς των κρατικών υπαλλήλων, τις συνεχώς ακριβότερες κρατικές προμήθειες, τα μικρότερα και μεγαλύτερα έργα ανά την επικράτεια.

Σε κάθε περίπτωση, το δημόσιο χρέος στα τέλη του πρώτου τριμήνου μειώθηκε σε 280,4 δισ. ευρώ, που ισοδυναμούσε στο 132,4% του ΑΕΠ. Το αμέσως προοηγούμενο τρίμηνο το χρέος ήταν 355,6 δισ. ευρώ ή 165,3% του ΑΕΠ, προφανώς το υψηλότερο χρέος που αντιμετώπισε ποτέ, σε κανονική περίοδο, το ελληνικό κράτος. Πρόκειται για μείωση κατά το ένα τρίτο.

Δυστυχώς, το καλό αυτό νέο δεν θα μείνει μαζί μας για πολύ. Η Ελλάδα εισήλθε αμέσως σε έναν νέο κύκλο δανεισμού, προκειμένου να καλύψει τις πολύ σημαντικές και επείγουσες ανάγκες χρηματοδότησης. Να βάλουμε πίσω τα λεφτά που έχασαν οι τράπεζες από την επένδυση καταθέσεων σε ελληνικά ομόλογα. Να καλυφθούν οι ζημιές που προκαλούν στις τράπεζες τα δάνεια επιχειρήσεων και ιδιωτών που θα κριθεί ότι δεν είναι σε θέση να πληρώσουν. Μόνον αυτά τα δύο εκτιμάται πως θα κοστίσουν 48 δισ.

Δεν γίνεται, όμως, διαφορετικά. Αν δεν τα βάλει το κράτος πρέπει να περικοπούν από τις καταθέσεις, όσων ακόμη τις εμπιστεύονται στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Ελπίζουμε όμως ότι σε διάστημα πέντε ή επτά ετών τα χρήματα αυτά θα επιστραφούν. Με την προϋπόθεση ότι οι τράπεζες θα βγάλουν και πάλι καλά κέρδη, όπως την παλιά καλή εποχή. Είναι και γι’ αυτόν τον λόγο σημαντικό το θέμα του τραπεζικού μάνατζμεντ. Θα δανειστούμε ακόμη ένα ποσό ίσο με το ποσό των δαπανών που ξεπερνούν τα έσοδα, χωρίς να υπολογίζουμε τους τόκους. Να καλύψουμε δηλαδή το πρωτογενές έλλειμμα. Αν δεν ξεφύγουμε εντελώς από το πρόγραμμα, ο νέος και πρόσθετος δανεισμός θα σταματήσει, κάποια στιγμή στα μέσα του επόμενου έτους. Χρειαζόμαστε επίσης χρήματα για τους τόκους. Γι’ αυτό αναζητούμε μέτρα.

Τελευταίο, αλλά σημαντικό. Η δημοσιονομική λιτότητα πρέπει να τελειώνει με την πληρωμή των τόκων. Είναι πρακτικώς αδύνατο να βρεθούν, στον ίδιο αυτόν χρόνο, τα χρήματα για την αποπληρωμή των δανεικών της Ευρωζώνης, δηλαδή του Μνημονίου. Αυτή η εξόφληση πρέπει να καθυστερήσει πολλά χρόνια, αφού απαιτεί πραγματική ανάπτυξη. Αυτό ακριβώς είναι το αντικείμενο της επιμήκυνσης και όχι η διατήρηση των κρατικών ελλειμμάτων.

Πηγή : kathimerini.gr


Κοινωνική Ενημέρωση: Θέσεις εργασίας

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *