Πέμπτη, Μαΐου 22

Για έναν καλύτερο κόσμο.



Για έναν καλύτερο κόσμο.

Θυμάμαι πως η δασκάλα μας στο Δημοτικό σχολείο , μας έλεγε πως έπρεπε να μάθουμε γράμματα για να έχουμε καλό μέλλον.
Τους πατεράδες μας να λένε, πως πρέπει να δουλεύουμε για να έχουμε ένα καλύτερο αύριο.
Τις μανάδες μας αργότερα να δικαιολογούν την ανάγκη να εργαστούν κι αυτές για μια πιο εύκολη ζωή.

Μεγαλώνοντας, εργαστήκαμε κι εμείς για να βοηθήσουμε την οικογένειά μας να έχει ένα καλό μέλλον.
Ζητούσαμε τα ένσημά μας, για να έχουμε μια καλή σύνταξη.
Υπηρετήσαμε την πατρίδα μας να είναι ανεξάρτητη.
Κάναμε οικογένεια και αποκτήσαμε παιδιά που επιδιώξαμε να είναι χρήσιμα στην κοινωνία.
Ακολουθήσαμε όλους τους νόμους και καταδικάζαμε κάθε παρανομία.

Πιστέψαμε σε κυβερνήσεις, νομίζοντας ότι κοιτούσαν το συμφέρον της πατρίδας μας.
Και έτσι περνούσε ο καιρός, πάντα για ένα καλύτερο μέλλον.
Για να πω την αλήθεια πιστεύω δεν θα αλλάζαμε γνώμη εάν δεν μιλούσαν κάποιοι για κυβερνήσεις που τα έτρωγαν.
Δεν θα αλλάζαμε γνώμη αν δεν υπήρχε τόση οικονομική δυσκολία.
Εάν δεν ήταν πλέον απαραίτητο να εργάζονται όλοι στην οικογένεια, για να αντεπεξέλθει στις ανάγκες επιβίωσης.
Ίσως να μην δίναμε σημασία εάν δεν χτυπούσε αυτή η κατάσταση εμάς και όλους τους άλλους γύρω μας.
Όλοι τότε μίλησαν για πολιτικές αλλαγές που θα έφερναν ένα καλύτερο αύριο.
Βλέπαμε μετανάστες να κατακλύζουν την πατρίδα μας για ένα δικό τους καλύτερο αύριο και κάποιοι να τους υπερασπίζονται για ένα καλύτερο ( όπως έλεγαν ) κόσμο.
Βλέπαμε να χαμηλώνουν τις βάσεις στα πανεπιστήμια για να γίνουν επιστήμονες τα παιδιά μας, μετατρέποντάς τα αργότερα σε τεμπέληδες της καφετέριας ή σερβιτόρους και μπάρμαν.
Την ενεργεία για τους Έλληνες να φτάνει σε ανώτατα σημεία και οι μετανάστες από όλα τα κράτη να μαστίζουν τον τόπο, έχοντας και ζητώντας εργασία.
Ήθελαν έναν καλύτερο κόσμο , αγνοώντας ότι ο δικός μας κόσμος χειροτέρευε.
Οι νέοι μας ως επιστήμονες περίμεναν διορισμό και θεωρούσαν απαξιωτικό να εργαστούν οπουδήποτε αλλού εκτός από καφετέριες ή μπαράκια.
Οι μετανάστες έτσι κάλυπταν όλες τις θέσεις εργατών που αδιαφορούσαν να θέλουν ως εργασία οι νέοι μας.
Δεν ακούμε πλέον Ελληνικά μέσα στο μετρό και λεωφορεία και μας έρχονται όλα αυτά που μου έλεγαν κάποτε κάποιοι, για καλύτερη ζωή μας.
Ξεθόλωσε το τοπίο γύρω μας και διακρίναμε αυτό που ποτέ δεν είχαμε δει.
Όλα ήταν προγραμματισμένα.
Δεν θα μπορούσε κάποιος να μην τα διακρίνει αν έδινε λίγο προσοχή.
Και να φανταστείς ότι όλα αυτά λειτουργούσαν με την δικαιολογία ενός καλύτερου αύριο..
Η Γεωργία και η κτηνοτροφία ήταν κατευθυνόμενη ώστε μετά από ένα χρονικό διάστημα να έχουμε μόνο εισαγωγές στην πατρίδα μας.
Τα εργοστάσια έκλειναν το ένα μετά το άλλο και τα πολυκαταστήματα είχαν επενδύτες του εξωτερικού , ενώ ταυτόχρονα εξαγόραζαν όσους είχαν κατορθώσει κάτι μεγάλο έως εκείνη την ώρα.
Η ιδιωτική οικονομία είχε λάβει το χτύπημα και είχε καταρρεύσει αρκετά κι ο μόνος τομέας που είχε οικονομική δύναμη ακόμα , ήταν το δημόσιο.
Η λογική λέει ότι όταν θέλεις να εξισορροπήσεις μια κατάσταση ανάμεσα στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα , διευκολύνεις τον πεσμένο ιδιωτικό και χτυπάς τον δημόσιο που έχει ξεφύγει από τα όρια, με τις υπερβολικές προσλήψεις πελατειακού χαρακτήρα από τα κόμματα.
Αυτό όμως το κάνεις όταν θέλεις την εξυγίανση μιας κατάστασης. Όταν όμως θέλεις να καταστρέψεις ένα έθνος , πατάς στη δικαιολογία της εξυγίανσης του δημόσιου τομέα και χτυπάς ταυτόχρονα τον ήδη κατεστραμμένο ιδιωτικό τομέα.
Όλα φυσικά για ένα καλύτερο αύριο.
Με την δικαιολογία των μεγάλων μισθών που απολαμβάνουν οι τεμπέληδες ( όπως τους αποκαλείς) δημόσιοι υπάλληλοι που βάζουν το κράτος μέσα , χτυπάς και τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα που δεν επιβαρύνουν καθόλου το κράτος.
Κλέβεις τους συνταξιούχους λέγοντας τους ότι δεν πρέπει να πάρουν όση σύνταξη έπαιρναν, χωρίς να τους εξηγείς ότι θέλεις να καλύψεις κλέφτες που σφετερίστηκαν χρήματα του δημοσίου. Δεν θες να τους βλάψεις επειδή είναι αυτοί που φέρεις ευθύνη για την παρουσία τους εκεί και θα χάσεις την εμπιστοσύνη του κόσμοι με τους ανθρώπους που έβαλες να προστατέψουν τις περιουσίες τους. Είναι αυτοί που αποτελούν την οικονομική σου δύναμη ως κόμμα και αυτοί που θα σε βοηθού, όσο δεν τους δίνεις στον κόσμο για λιντσάρισμα.
Θα προσπαθήσουν να σε πείσουν ότι αυτοί είναι που μοχθούν για το δικό σου καλύτερο αύριο και για έναν καλύτερο κόσμο.
Όλα αυτά φυσικά κάτω από την επίβλεψη των ξένον δυνάμεων με την δικαιολογία των δανείων.
Και τι δανείων;
Είναι από αυτά τα δάνεια που ούτε οι μαυραγορίτες δεν δίνουν.
Είναι από αυτά τα δάνεια που σε κρατούν μια ζωή χρεωμένο χωρίς να λογαριάζουν αν ζεις ή αν πεθαίνεις με αυτούς τους όρους αποπληρωμής.
Για να μην γράψω μια- μια όλες οι ορατές ατασθαλίες που υπάρχουν και δείχνουν ολοφάνερα ένα τεράστιο έγκλημα που μόνο οι προστάτες των λαών δεν το βλέπουν, θα αναρωτηθώ.
Οι πολιτικοί αυτού του τόπου τι κάνουν και δεν έχουν καμία Ελληνική λύση, αλλά ζητούν λύσεις από τους άλλους γι αυτό το καλύτερο αύριο;
Εδώ έχουμε το χειρότερο κομμάτι.
Καλά, οι ξένοι είναι ξένοι, οι δικοί σου όμως είναι προδότες και η προδοσία όταν συμβαίνει και δεν υπάρχει τιμωρία κάνει πολύ χειρότερα τα πράγματα.
Εκεί περιμένεις μια βοήθεια από αυτούς που φωνάζουν για το έγκλημα των διαχειριστών σου, αλλά όταν βλέπεις ότι είναι μόνο φωνές χωρίς έργα , σε πιάνει απελπισία.
Η αντιπολίτευση να συνωμοτεί με την κυβέρνηση, διευκολύνοντας εκλογικά αποτελέσματα.
Μετά φυσικά από μια εκλογική αναμέτρηση όλα θα είναι όπως πριν με φωνακλάδες βουλευτές να βρίζουν την κυβέρνηση και τον Λάο που θα είναι πάντα ο φταίχτης που τους ψήφισε .
Θα δεις να ξεφυτρώνουν κόμματα με κατακάθια άλλων κομμάτων ή κόμματα για να μαζέψουν ρεύματα διαμαρτυρίας με την δικαιολογία ύπαρξής τους , ότι δημιουργήθηκαν για να έχουν μια εναλλακτική λύσει οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι.
Θα δεις ποδοσφαιρικές μεταγραφές από το ένα κόμμα στο άλλο, λες και δεν υπάρχουν φυτώρια από τα ίδια τα κόμματα για φρέσκο και αγνό υλικό.
Θα διακρίνεις και το φαινόμενο από τους ίδιους τους ψηφοφόρους, να υπολογίζουν ένα κόμμα όταν περιέχει από αυτή την φάρα ανθρώπους , της γραβάτας και του μεγάλου χαμόγελου με πολυτελή αυτοκίνητα και σπίτια με πισίνες.
Θέλει τους πολιτικούς οικονομικά ευκατάστατους και ανοιχτοχέρηδες .
Θέλουν να διακρίνουν δύναμη χωρίς να υπολογίζουν ότι κανένας από αυτούς δεν θα τους την δώσει αυτή την δύναμη στα χέρια τους.
Κανένας από αυτούς δεν θα πιστέψει ούτε ποτέ θα υπερασπιστεί την δύναμη του κόσμου.
Δεν θα το κάνει από κακία, αλλά επειδή έτσι τον δίδαξαν από τα γεννοφάσκια του, ότι έτσι θα υπάρξει ο καλύτερος κόσμος κι ένα καλύτερο αύριο.
Και η ανακύκλωση θα υπάρχει όσο δεν σταματά οι ίδιος ο κόσμος αυτό το γρανάζι που μετακινεί τον δείκτη όπου δείχνει την ίδια πάντα ώρα, στο ίδιο πάντα σκηνικό με διαφορετικά χρώματα για να ξεγελά τον ψηφοφόρο.
Όλα αυτά πάντα για ένα καλύτερο αύριο.
Για έναν καλύτερο κόσμο , χωρίς να προσέχει κάποιος ιδιαίτερα, ότι όταν έρθει το αύριο δε θα έχει καμία διαφορά από το χθες.
Δεν θα υπάρχει ο καλύτερος κόσμος, όσο ο κόσμος δεν θέλει να δει ότι ο ίδιος θα τον αλλάξει και όχι οι συνηθισμένοι ύποπτοι.
Για εκείνους την επόμενη ημέρα, θα φταίει πάντα η κακή επιλογή των ψηφοφόρων.
Οι ψηφοφόροι θα αγωνίζονται πάντα για ένα καλύτερο αύριο ελπίζοντας ότι οι άλλοι θα φροντίσουν για το δικό τους καλό…
Θα πιστεύουν κάθε πολιτικό που θα τους λέει να στηριχτούν επάνω του και να του έχουν εμπιστοσύνη.
Οι ψηφοφόροι θα προσπαθούν πάντα να είναι νομοταγείς κι εργατικοί και πάντα για τους πολιτικούς θα είναι οι φταίχτες για κάθε κακό.
Σαν απόδειξη θα καλούν πάντα τους ψηφοφόρους να πληρώσουν τα σπασμένα.
Και μην ξεχνάμε ότι όλα πάντα με την υπόσχεση και την ελπίδα, πως θα έρθει ένα καλύτερο αύριο με έναν καλύτερο κόσμο.
Χαράλαμπος Μπάστας
Ιδρυτής και πρόεδρος
Ενωμένη Κίνησις Ελλήνων.
( ΕΝ.Κ.Ε )
Ερευνητής συγγραφέας.


Κοινωνική Ενημέρωση: Θέσεις εργασίας

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *