Του Πρόδρομου Θεοδουλίδη, Επικοινωνιολόγου, Msc
Όσο πιο κοντά έρχεται η τελική συμφωνία
για τη διάσωση της χώρας και του ελληνικού λαού και σε αντίθεση με τα
όσα πολεμικά, καθημερινά εφευρίσκουν και μεταδίδουν στον «πολύτιμο»
ειδησεογραφικό τους χρόνο, τα εγχώρια και ξένα μέσα ενημέρωσης, τόσο
μεγαλύτερη είναι η ανάγκη να αποτυπωθεί η ιδεολογική και προγραμματική
μάχη που δίδει η ελληνική κυβέρνηση εκτός, αλλά και εντός της χώρας.
Ο τρόπος με τον οποίο, πολιτεύτηκε ο
ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου έχει ιερή σημασία
συνδυαστικά με το τι πράττει σήμερα. Τούτο, είναι χρήσιμο να αναδειχθεί
διότι μόνον έτσι θα αποτραπούν όποιες ενοχικές σκέψεις και θα
ανασυνταχθούν οι δημιουργικές του δυνάμεις στο κατώφλι των οριστικών
εξελίξεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης έφερε στο προσκήνιο μια λησμονημένη έννοια: την Ελπίδα. Αντιπολιτεύτηκε με προμετωπίδα τη ζωτικότητα μιας ουσιαστικής διαπραγμάτευσης, την επανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας και της αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού, τη μεταστροφή της Ενωμένης Ευρώπης από το παράδειγμα της ελιτίστικης διακυβέρνησης στο υπόδειγμα της αμοιβαίας κατανόησης και σεβασμού των λαών και της ανεξαρτησίας τους.
Μήπως, ήταν λάθος; Μήπως, θα έπρεπε να εκπέμπει το Αριστερό και προοδευτικό του στίγμα αλλιώς;
Για μια σύγχρονη ευρωπαϊκή αριστερή κουλτούρα και φυσικά πολιτική δύναμη, αυτό ήταν μονόδρομος. Και για αυτό, εισέπραξε τη θερμή υποδοχή όχι μόνον από τον ταλαιπωρημένο, από τις θνησιγενείς πολιτικές λιτότητας, ελληνικό λαό αλλά κι από τους συμπάσχοντες λαούς ολόκληρης της Ευρώπης που οραματίζονται ένα καλύτερο αύριο.
Με υπευθυνότητα και νηφαλιότητα, ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας διακρίθηκε στους ευρωπαϊκούς κόλπους για την ικανότητά του να θέσει το ελληνικό ζήτημα σε πολιτικό επίπεδο, την ώρα που άλλοι ηγέτες χωρών-μελών κωφεύοντας, κρύβουν το δικό τους πρόβλημα χρέους κάτω από το πολυτελές χαλί των Βρυξελλών. Δύο διαφορετικές γλώσσες, η πολιτική και η οικονομική-τεχνοκρατική, δύο διαφορετικά νοήματα για την κοινωνία, που ακόμα και οι ηχηροί ευρωπαίοι ηγέτες, αδυνατούν να αποκωδικοποιήσουν, ορμώμενοι από το νεοφιλελεύθερο πνεύμα που διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες, συνθλίβει τα ανθρώπινα δικαιώματα, και προκαλεί ανεπανόρθωτες βλάβες στις εθνικές κοινωνίες με την άνοδο του φασισμού.
Σήμερα, μόλις κάτι παραπάνω από 100 μέρες, από την μεγάλη πολιτική αλλαγή στον τόπο μας, ο χρόνος και η αδιαλλαξία των εταίρων-δανειστών επιχειρεί να αφαιρέσει το οξυγόνο από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι, που δεν επιτυγχάνεται προς ώρας, διότι η συμπαράσταση των Ελλήνων είναι αδιαμφισβήτητα καταγεγραμμένη ποιοτικά και ποσοτικά. Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει πως είναι και δεδομένη.
Στο οικονομικό επίπεδο θεωρείται δεδομένο πως το μαρτύριο της σταγόνας δεν είναι επιλογή κανενός. Σε πολιτικό επίπεδο, η επίθεση των ευρωπαίων έχει ως στόχο να τρομοκρατήσει τα κράτη-μέλη, να χειραγωγήσει την εκάστοτε λαϊκή βούληση, να πνίξει κάθε προοδευτικό κοινωνικό ρεύμα, εξαφανίζοντας κάθε Αριστερή προοπτική. Προοπτική που συνεπάγεται για τους νέους-ες, την εργατική τάξη, για τους συνταξιούχους και την οικογένεια, το ανάχωμα και την οπισθοχώρηση των βάρβαρων πολιτικών.
Μέσα σε αυτό το κλίμα με την ελληνική κοινωνία να έχει ξεπεράσει κάθε όριο ανεκτικότητας, όσοι μιλούν για αδυναμία διαπραγμάτευσης και για βεβαιωμένη ρήξη, μάλλον θέτουν εκτός κάδρου τους ευρωπαίους ηγέτες, οι οποίοι αντιμετωπίζουν την Ελλάδα, λησμονώντας την ιστορική της διαδρομή και προσφορά στο πολιτισμικό γίγνεσθαι της γηραιάς ηπείρου.
Η ελληνική κυβέρνηση έδειξε ότι έχει τη βούληση να αξιοποιήσει καταλλήλως κάθε μέσο για να απαλλαγεί από μια επώδυνη συνθήκη για το λαό και με σύνεση διαχειρίστηκε τα χρονικά περιθώρια που είχε στη διάθεσή της, μετά και τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου, αποπνέοντας την αναγκαία αισιοδοξία και την ευρωπαϊκή της ταυτότητα. Η ρήξη λοιπόν, στην οποία αναλώνεται άπλετος δημόσιος λόγος, έγινε. Οι ενστάσεις, αντιρρήσεις, διαφωνίες δεν διατυπώθηκαν μια και δυο φορές, κοινοποιήθηκαν με όλους τους τόνους σε όλους τους εμπλεκόμενους θεσμούς, κινητοποίησαν πολίτες σε όλο τον ευρωπαϊκό ορίζοντα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεπώς, έκανε κάτι που δεν του υπαγόρευε η κοινή αριστερή του λογική; Τα πατριωτικά του αντανακλαστικά και τελικά το μήνυμα που του παρέδωσε με το χέρι στην καρδιά ο ελληνικός λαός;
Όχι, δεν πρόδωσε τις κινηματικές του παρακαταθήκες και πιστός στις πολιτικές του αξίες άφησε να ανθίσει κάθε διαφορετική άποψη. Κι αυτό διότι, η αγωνία για τη χώρα δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Στο λάθος έχουμε δικαίωμα όλοι, αλλά στο ιστορικό καθήκον απέναντι στο ελληνικό λαό, τούτη την κρίσιμη ώρα έχουμε υποχρέωση όλοι.
Με αυτά τα δεδομένα και την ανάγκη να σταθεί η χώρα όρθια κι ο λαός μας να ανασάνει, ο ΣΥΡΙΖΑ στέκεται στο ύψος των περιστάσεων με πυγμή και ενότητα μπρος στην ιστορική ευθύνη. Αντιμετωπίζει την ανθρωπιστική κρίση με σειρά νομοσχεδίων, αναδιατάσσει προοδευτικά το Κράτος, το πολιτικό σύστημα και τη σχέση του με τους Έλληνες.
Οδοδείκτης υπάρχει. Και είναι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης για τη νίκη του λαού. Είναι καλύτερο να μιλάς με δεδομένα παρά με αφαιρετικές και αφηρημένες έννοιες. Οι κόκκινες γραμμές ΝΔ-ΠΑΣΟΚ υπήρξαν ορφανές νησίδες σε έναν αχαρτογράφητο πέλαγος. Τα πολιτικά περιθώρια δεν έχουν εξαντληθεί. Σε αυτά, βαδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ και η ελληνική κυβέρνηση για να απωθήσει κάθε υπονομευτική για το μέλλον της νέας γενιάς, λογική στο εργασιακό και ασφαλιστικό μέτωπο.
Με κύριο σύμμαχο το λαό και τη σχέση εμπιστοσύνης που δομήθηκε, ο μαραθώνιος της κυβερνητικής προσπάθειας συνεχίζεται. Ο ελληνικός λαός μετά τα όσα μύρια πέρασε στα χρόνια της μεταπολίτευσης, τις απογοητεύσεις και τις προδοσίες που δέχθηκε, μπορεί να διακρίνει ποιος στέκεται απέναντί του με αξιοπρέπεια και συνέπεια λόγων και έργων. Ποιος τον εκπροσώπησε επάξια με τελικό σκοπό, όχι την οπισθοδρόμηση, αλλά τη σωτηρία και την επάνοδο.
«Άδεια καρέκλα δεν υπάρχει, πάντα κάποιον πρέπει να σηκώσεις για να κάτσεις» έλεγε ο Λ. Αλτουσέρ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν επιθυμεί να εκτοπίσει κανέναν εταίρο από τη θέση του, ωστόσο επιδιώκει δικαιωματικά να αποκτήσει και πάλι η Ελλάδα, τη θέση που της στέρησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Και τούτη, η ώρα έφτασε!
Short URL: http://wp.me/p3poUN-bfJ
