Κυβέρνηση - Κυβέρνηση ή Περιπέτεια - Περιπέτεια.

Πηγή: dailyfiling.monadiko.net

Το συνοδευτικό κείμενο έχει πολύ σκέψη..... άραγε ενδιαφέρεται κανείς;;;

Κυβέρνηση - Κυβέρνηση ή Περιπέτεια - Περιπέτεια.

Κυρίες και Κύριοι, πάμε για εκλογές; Πάμε;

Αναρωτηθήκαμε ποτέ, γιατί θα πάμε να ψηφίσουμε αυτήν την φορά;

Για το Μέλλον της Ελλάδας; Το Μέλλον της Νεολαίας; Την Ανάπτυξη της Χώρας;

Μήπως τώρα θα αποφασίσουμε για τα 24 χρόνια κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ;

Μπας και πρέπει να αποφανθούμε για τα 18,5 χρόνια κυβέρνησης της ΝΔ

Για την περίοδο συμμετοχής στις κυβερνήσεις των ΛΑΟΣ, Συνασπισμού, Δημ.Αρ, και ΚΚΕ;

Η για τα 4 χρόνια ΣΥΡΙΖΑ;

Δικαιολογίες πάντα υπάρχουν.

Λάθη γίνονται και θα γίνονται.

Απολογισμός Κυβερνητικός πάντα θα γίνεται.

Λάθη με Λάθη όμως, έχουν και ποιοτικές διαφορές.

Παραλήψεις;

Απλά Λάθη;

Ανεπανόρθωτα Λάθη;

Ολέθρια Λάθη;

Υποσχέσεις πάντα θα δίνονται. Σε κάποιους άλλωστε δεν κοστίζουν τίποτα, είπα ξείπα.

Τα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο μας πρέπει να μας προτείνουν το πρόγραμμά τους. Τι συμβαίνει όμως; Όταν αναζητάς τρόπους για να καταλήξεις, ποιο κόμμα είναι σε θέση να κυβερνήσει με προοπτική τετραετίας; Και γιατί θα πρέπει αυτοί που κατεβαίνουν υποψήφιοι να μην έχουν εφαρμόσιμες θέσεις, αλλά να μας λένε διαρκώς, ποιος φταίει ποιο πολύ στο παρελθόν; και ποιος λέει ψέματα για το μέλλον;

Γιατί άραγε δεν είναι προτιμότερο, να μας αναλύουν τα κόμματα, το καθένα από αυτά, το δικό του πρόγραμμα;

Προς Κάθε Υποψήφιο Βουλευτή έχουμε τρεις ερωτήσεις.

1. Γιατί να εναποθέσω το μέλλον μου στο κόμμα σας κυρίες και κύριοι

2. Γιατί να επιλέξω εσάς κυρία/κύριε υποψήφιε Βουλευτά;

3. Ποιες είναι οι τρεις προσωπικές, κόκκινες γραμμές σας κυρία/κύριε Βουλευτά;


Περισσότερα...

Το ιστορικό ΠΑΣΟΚ δεν είναι εδώ

Γράφει ο Γιάννης Σιδέρης για το protagon.gr


Αν οι λέξεις της κρίσης είναι κατήφεια, ανησυχία, απογοήτευση, η εικόνα της είναι το ΠΑΣΟΚ! Το πάλαι ποτέ κραταιό κόμμα ενσωματώνει την κρίση με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, καθεύδει, να συρρικνώνεται, διαλύεται και διαρρέει, με ρυθμό και σε έκταση που ξεπερνάει τις δυνατότητες της πολιτικής ανάλυσης και εμπίπτει στις αρμοδιότητες της κοινωνικολογικής!

Η εικόνα του ΠΑΣΟΚ απεικονίζεται και στα χθεσινά δρώμενα: Δύο «επήλυδες» στον κομματικό χώρο ήταν οι πρωταγωνιστές, με τα ιστορικά στελέχη απόντα!

Ο  Α. Λοβέρδος που στα νιάτα του ανέμιζε τα κόκκινα λάβαρα  της ΚΝΕ και  έμπλεος επαναστατικής ορμής, υπό τα νάματα των μεγάλων πατέρων του επαναστατικού μαρξισμού, (όσα πρόλαβε να διαβάσει), την έβγαζε από τα αριστερά στο ΚΚΕ! Θεωρούσε ότι το κόμμα είχε έλλειμμα επαναστατικότητας, γιαυτό θέλησε να του δώσει μια νέα επαναστατική ορμή! Συμμετείχε ενεργά σε μία φράξια στο εσωτερικό της ΚΝΕ που την είχαν ονομάσει ... «Αριστερά του ΚΚΕ». Στους νεαρούς κομσομόλους  η επανάσταση φάνταζε προ των πυλών - στις  φαντασιώσεις τους δηλαδή. Ηταν ωστόσο δικαιολογημένοι καθώς δρούσαν υπό το παραμορφωτικό πρίσμα  του κλίματος υπερπολιτικοποίησης και λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης της μεταχουντικής Ελλάδας.

Αλλά το ΚΚΕ είχε επιβιώσει από πολλά και δύσκολα, για να αφήσει κάποιους νεαρούς επαναστατημένους, διεπόμενους από τον «αριστερισμό, την παιδική αρρώστια του κομμουνισμού» που θα έλεγε και ο Λένιν, να του χαλάσουν το επαναστατικό προτσές! Τους διέγραψε πάραυτα με συνοπτικές διαδικασίες-  ήταν τότε οι τότε αναρχικοί έβγαλαν το σύνθημα «οι 400 φύγαμε, οι μαλάκες μείνανε»!

Έκτοτε ο φέρελπις επαναστάτης ανήλθε με ιλιγγιώδη ταχύτητα τα σκαλιά της πασοκικής ιεραρχίας, αρχής γενομένης από την εποχή της Σημιτικής παντοκρατορίας…

Η Αλτέρα παρς του χθεσινού εσωπασοκικού κωμειδυλλίου ήταν φυσικά ο πρόεδρος Βαγγέλης: ( το αναφέρω ως κωμειδύλλιο γιατί ο Λοβέρδος δήλωσε σε κυριακάτικη συνέντευξη ότι με τον Βενιζέλο είναι 40 χρόνια φίλοι- σκέψου δηλαδή και να μην ήταν...).

Ο Βενιζέλος βρέθηκε στο ΠΑΣΟΚ από άλλους δρόμους και σε δύσκολους καιρούς, αφού πρώτα κατοχύρωσε μια επιστημονική πορεία εκπληκτική:Μετριοπαθής κεντροαριστερός στα νιάτα του, συμμετείχε, κατά τη διάρκεια των σπουδών του, στο φοιτητικό κίνημα. Αποφοίτησε το ´78 από τη Νομική και το 1980, στα …23 του, βρίσκεται Διδάκτορας στην Νομική του Αριστοτελείου! Το 89, με το ΠΑΣΟΚ καταρρακωμένο, τον Αντρέα συκοφαντούμενο, κατηγορούμενο, και λοιδορούμενο, αυτοστρατεύεται και ρίχνει τον επιστημονικό του όγκο στην υπεράσπισή του. Ηταν μια κίνηση υψηλού ρίσκου γιατί στο κλίμα της εποχής ( όπου όποιος υπεράσπιζε τον Αντρέα θεωρείτο περίπου …κλεπταποδόχος), ουδείς πίστευε στην επιβίωση του ΠΑΣΟΚ. Αρα ο Αντρέας στην πτώση του θα έπαιρνε μαζί του και τους εκούσιους υπερασπιστές του...

Την ίδια τραυματική εποχή για το ΠΑΣΟΚ, τα ιστορικά, λεγόμενα, στελέχη, κατά πλειοψηφία, είχαν αποστρέψει οφθαλμόν από τον διωγμό του ηγέτη της παράταξής τους- ακόμη κι ο γιος του!

Αυτά τα ιστορικά στελέχη λάμπουν και σήμερα δια της απουσίας τους στο καταρρέον ΠΑΣΟΚ. Ουδείς βρέθηκε σε αιχμιακές στιγμές να πάρει στους ώμους του την ευθύνη της πορείας του. Δεν εννοώ τώρα και δεν εννοώ να αμφισβητήσει τον Βενιζέλο. Είναι ο αρχηγός που εκλέχτηκε με 230 χιλιάδες ψήφους και έχουν υποχρέωση να τον σεβαστούν. Εννοώ διαχρονικά:

Κάποιοι, αρκούντως σοβαροί και εχέγγυοι, ποτέ δεν άντεξαν τις ρήξεις. Οι ρήξεις τις οποίες μνημονεύουν είναι αυτές  που έδινε ο ίδιος ο Αντρέας  - και οι ίδιοι κατά φαντασίαν, μετέχοντας στη σκιά του.

Τώρα απέχουν διακριτικά και διακριτά. Μεμψιμοιρούν, δημοσιοποιούν απόψεις, κάνουν κριτική αλλά φροντίζουν να μην εκτίθενται ( είχε δίκιο ο Λοβέρδος που είπε στην ΚΟ ότι δεν είδε πολλούς να υπερασπίζονται το ΠΑΣΟΚ  στην τρέχουσα περίοδο). Περιμένουν προφανώς να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός της κρίσης (αμ δε…), και να επιστρέψουν μετά βαίων και κλάδων να αναλάβουν ηγετικές θέσεις και να δηλώσουν δικαιωμένοι. Αλλοι εξ αυτών λοξοκοιτάζουν προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως η κρίση έχει την δική της καταλυτική διάβρωση στο κόμμα τους, οι εκτρωματικές καταστάσεις που επήλθαν αναδεικνύουν νέα πρόσωπα στο πολιτικό προσκήνιο, και  ο καιρός περνάει δίχως να κοιτάει τη μελαγχολία των ιστορικών πασόκων, που μοιάζουν να οδεύουν αμαχητί και κρυπτόμενοι, στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ( για να θυμηθούμε και την εμβληματική φράση του ιστορικού ΠΑΣΟΚ)..


Πηγή : protagon.gr

Ο Βενιζέλος, το κάρο και το άλογο

Γράφει ο Γιώργος Λιακόπουλος για το protagon.gr


Στην πολιτική εσχάτως τα πράγματα γίνονται με τρεις μεθόδους: την καλή, την κακή και τη μέθοδο Βενιζέλου. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να κινείται με τον δικό του τρόπο, χωρίς να καταλαβαίνει και κανείς ποιος είναι αυτός ο τρόπος. Πχ πρώτα επέλεξε τα πρόσωπα για την «ανασύσταση» του κόμματος και στη συνέχεια θα αναζητήσει πολιτική ταυτότητα και ιδεολογία.

Με άλλα λόγια, έβαλε το κάρο μπροστά από το άλογο. Ξέρουμε τι πιστεύει –κάθε φορά- ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν ξέρουμε τι πιστεύει το ΠΑΣΟΚ. Εκτός αν εννοεί ότι είναι το ίδιο. Ή ότι δεν προσχώρησε αυτός στο ΠΑΣΟΚ, αλλά το ΠΑΣΟΚ σε αυτόν.

Αρκετοί λένε ότι δεν έχει καμία αξία πλέον τι κάνει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ γιατί αυτό το κόμμα απλώς ζει τις τελευταίες στιγμές της Πομπηίας του. Έτσι κι αλλιώς είναι καταδικασμένο στην πλήρη αποσάθρωση. Αν θα συμβεί με τον έναν ή τον άλλον στα κομματικό του όργανα, είναι αδιάφορο.

Δεν είναι έτσι. Κατ' αρχήν το ΠΑΣΟΚ ούτε πέθανε, ούτε θα ήταν δυνατόν να πεθάνει -αν ως ΠΑΣΟΚ εννοούμε μια συγκεκριμένη ιδεολογική ανάγνωση της πραγματικότητας, η οποία οδηγεί σε μια άσκηση αντίστοιχης  πολιτικής από πολιτικά στελέχη μιας ορισμένης κουλτούρας, για λογαριασμό συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων.

Το ΠΑΣΟΚ προέκυψε ως ιστορικό αποτέλεσμα –με καταλύτη την παρουσία του Ανδρέα Παπανδρέου στο σκηνικό της Μεταπολίτευσης– της προσπάθειας πολλών γενεών Ελλήνων να δημιουργηθεί στην Ελλάδα ένα κόμμα που θα βλέπει τα πράγματα χωρίς τους επηρεασμούς –κατά το δυνατόν- των υπερδυνάμεων στον διεθνή χώρο, ή των ισχυρών στο εσωτερικό.

Αυτό αποκρυσταλλώθηκε στην φυσιογνωμία του, αυτό συσπείρωσε τις πιο ριζοσπαστικές, τότε, δυνάμεις της κοινωνίας και τη νεολαία και ως τέτοιο επικράτησε το 1981. Στη συνέχεια εκφυλίσθηκε σταδιακά με την άσκηση της εξουσίας για λογαριασμό εκείνων που την ασκούσαν, στις περισσότερες περιπτώσεις. Και με ανάλογη χρήση -δηλαδή κατάχρηση- των κρατικών πόρων. Το δημόσιο χρήμα αξιοποιήθηκε είτε για να εδραιωθεί η κομματική ισχύς, είτε για να εξυπηρετηθούν προσωπικές επιδιώξεις –πάσης φύσεως.

Αυτό όμως δεν υπαγορεύθηκε από την ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ -δεν ήταν φυσικό αποτέλεσμα της ύπαρξης του. Συνέβη για τους εντελώς αντιθέτους λόγους. Συνεπώς δεν σάπισε το ΠΑΣΟΚ, σάπισαν οι άνθρωποί του. Δεν ξόφλησε το ΠΑΣΟΚ, ξόφλησαν τα στελέχη του. Δεν έγινε αποκρουστικό το ΠΑΣΟΚ στην κοινωνία, έγιναν αποκρουστικοί πολλοί εκπρόσωποι του. Όσοι –από το ΠΑΣΟΚ- διακηρύσσουν ότι «το ΠΑΣΟΚ εκλεισε τον κύκλο του» το μπερδεύουν με τον καθρέφτη τους.

Με κανέναν τρόπο η ιδεολογία, οι πολιτικές αρχές, ακόμη και το καταστατικό του ΠΑΣΟΚ δεν οδηγούσαν από μονα τους στο σημερινό χάλι. Αυτό είναι δουλειά των προσώπων που το ανέλαβαν. Πουθενά δεν προβλέπεται να βγάζει αρχηγούς με βάση το κληρονομικό δίκαιο, ή με έναν μόνο υποψήφιο. Δεν ήταν αναγκαστικό να εναγκαλιστούν τα στελέχη του με τα πιο διεφθαρμένα στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας, να συναγελάζονται με όσους απομυζούσαν το δημόσιο χρήμα, να μετατρέψουν το κόμμα σε κολυμβήθρα εξαγνισμού των πιο αντιδραστικών στοιχείων, ή σε ασανσέρ απολίτικων τύπων.

Αυτά είναι υπόθεση των προσώπων και τα πρόσωπα πρέπει να κρίνονται -έχουν κριθεί αρκετοί άλλωστε. Αν καταλογίσουμε τα πάντα στο ΠΑΣΟΚ γενικά, τότε τα πρόσωπα θα βγουν και από πάνω -μερικοί ήδη το επιχειρούν. Ας μην λέμε ότι «τελείωσε το ΠΑΣΟΚ». Τελείωσε μια γενιά στελεχών, μια κατηγορία πολιτικών, ή όσοι ήταν στο ΠΑΣΟΚ μόνο και μόνο για να κάνουν καριέρα -την οποία με ευκολία θα μπορούσαν να κάνουν και σε άλλο κόμμα...

Συνεπώς, για να επιστρέψουμε στο θέμα, τι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ στο εξής ενδιαφέρει και παραενδιαφέρει. Όχι μόνο γιατί είναι συστατικό στοιχείο του πολιτικού συστήματος, με ορατή διαδρομή, αλλά και γιατί η ιδεολογία του εκπροσωπούσε έναν κοινωνικό και πολιτικό χώρο.

Αυτός ο χώρος δεν είναι μόνο οι καλαμοκαβαλάρηδες της εξουσίας του. Είναι και όσοι απλοί άνθρωποι πίστευαν ότι αυτό είναι το κόμμα που θα πάει μπροστά τη χώρα. Είναι οι ιδέες του για τον κόσμο, για την οικονομία και την κοινωνία. Διαφορετικά θα ήταν όλοι ίδιοι και δεν θα ήταν ανάγκη να υπάρχουν κόμματα.

Άρα ο Βενιζέλος ως σημερινός πρόεδρος –έστω και αν η εκλογή του ήταν διαδικαστική καρικατούρα- ελέγχεται για τον τρόπο με τον όποιο διαχειρίζεται την προοπτική αυτού του χώρου. Το ΠΑΣΟΚ υπήρχε και πριν από αυτόν και θα πρέπει να υπάρχει και μετά από αυτόν. Όχι ως συνασπισμός προσώπων που κυνηγούν την εξουσία για την εξουσία. Αλλά ως πολιτικός φορέας με διακριτά χαρακτηριστικά...

Επ' αυτού μέχρι στιγμής έχει κάνει μια τρύπα στο νερό. Όποιος ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο ΠΑΣΟΚ κερδίζει χρυσούν ωρολόγιον. Όποιος ξέρει τι πιστεύει το ΠΑΣΟΚ για τρέχουσα πολιτική, δυο ωρολόγια. Και όποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ βλέπει κάτι πέρα από τον εαυτό του, κερδίζει ολόκληρη την ελβετική παραγωγή.

Όπως και να το δει κανείς, ο Βενιζέλος παρέλαβε κόμμα. Σε κακή κατάσταση –αν και δεν ακούστηκε να ζητήσει από κανέναν ευθύνες γι' αυτό- αλλά κόμμα. Με χαμηλά ποσοστά και απαξιωμένο προφίλ, με ηθική απαξίωση, αλλά ήταν υπαρκτή συνιστώσα του πολιτικού φάσματος.

Το θέμα είναι ότι, όπως το πάει, θα παραδώσει απλώς απομεινάρια προηγουμένων περιόδων. Ένα μηχανισμό που θα λειτουργεί ανάλογα με τη βούληση και τις διαθέσεις του επικεφαλής του. Ότι αυτό συνέβαινε και στο παρελθόν δεν είναι λόγος να επαναλαμβάνεται. Αντίθετα κάποιος πρέπει να τραβήξει μια γραμμή με το παρελθόν και παραδόξως μέχρι στιγμής ο πιο αρμόδιος δεν το κάνει. Η σιωπή του για τα έργα και τις ημέρες του προκατόχου του, είναι σχεδόν πρόκληση για τους ανθρώπους που εξακολουθούν να παραμένουν στον ευρύτερο χώρο του ΠΑΣΟΚ.

Με απλά λόγια ο Βενιζέλος κινδυνεύει να χαντακώσει περισσότερο το ΠΑΣΟΚ, όχι να το αποκαταστήσει. Ανασύσταση δεν σημαίνει αυθαίρετες καταργήσεις κομματικών οργάνων και ανακύκλωση φθαρμένων υλικών στη θέση τους. Σημαίνει να ξεκαθαρίσουν τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά του κόμματος που θόλωσαν, να διαμορφώνεται αντίστοιχη πολιτική που θα ασπάζονται όλοι και να υπάρχει οργανωτική παρουσία στους μαζικούς χώρους από όσους θέλουν να προσφέρουν στην κοινωνία. Η πολιτική δεν γίνεται με τραπεζώματα εαυτών και αλλήλων πέριξ της πλατείας Συντάγματος.

Και πάντως η ανασύσταση –τι λέξη κι αύτή- δεν γίνεται από την ανάποδη. Πρώτα να τοποθετούμε τα πρόσωπα -της αρεσκείας μας πρωτίστως- και μετά να ψάχνουμε για το τι κόμμα είμαστε και τι θέλουμε. Γιατί τότε  δεν θα έλθουν στο ΠΑΣΟΚ τα πρόσωπα που συμφωνούν με την ιδεολογία και την πολιτική του. Θα έλθει η ιδεολογία και η πολιτική που θα θέλουν τα τοποθετημένα πρόσωπα. Δεν γίνεται επίσης ανασύσταση με μεγαλομανίες, με μισόλογα, με λίγο μέσα στην κυβέρνηση λίγο έξω, με θολούρα για την προηγούμενη περίοδο του κόμματος και με προσωπικούς διαξιφισμούς με στελέχη που έχουν άλλη άποψη.

Αν λοιπόν ο Βαγγέλης Βενιζέλος έχει κατά νου πως πρέπει να διαμορφωθεί το μέλλον του ΠΑΣΟΚ, ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά, ας το καταθέσει για να κριθεί. Έτσι κι αλλιώς θα κριθεί όταν το καταθέσει. Αν κάνει το ΠΑΣΟΚ κάτι σαν ΚΟΔΗΣΟ, θα γίνει και ο ίδιος κάτι σαν Ζίγδης. Αυτό είναι το στοίχημα του. Αλλιώς ας περάσει ο επόμενος -κανείς δεν είναι ισόβιος. Πάντως με τον τρόπο που κινεί σήμερα τα πράγματα το μόνο στοίχημα στις επόμενες εκλογές για το ΠΑΣΟΚ θα είναι αν μπαίνει, ή δεν μπαίνει στη Βουλή.


Πηγή : protagon.gr

Προς νέο πολιτικό χάρτη

Γράφει ο Αντώνης Καρακούσης για το ΒΗΜΑ



Ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ απέδωσε προσφάτως το ΠαΣοΚ ως ιδιόρρυθμο μοναστήρι ανήσυχων ψυχών, χωρίς πόρτες, απολύτως διαμπερές, όπου όποιος θέλει μπαίνει κι όποιος θέλει βγαίνει. Ήταν, αλήθεια, η περιγραφή του καυστική, αλλά συνάμα ακριβής, όπως απεδείχθη στη συζήτηση και στην ψήφιση του νομοσχεδίου για τα πανεπιστήμια.

Κι όντως το ΠαΣοΚ είναι σε διέγερση, όπως μαρτυρούν και οι επαναλαμβανόμενες εντάσεις και οι συνεχείς διαπληκτισμοί μεταξύ των στελεχών του. Και δεν είναι αυτή η κατάσταση προνόμιο του άλλοτε πανίσχυρου κόμματος εξουσίας. Σε διαταραχή βρίσκονται και τ' άλλα κόμματα, υποχωρούντα κι ανερχόμενα. Είναι η κρίση τόσο βαθιά και οι μεταβολές που επιβάλλει τόσο γρήγορες, ώστε οι επιλογές που χρειάζεται να κάνουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις είναι τόσο μεγάλες και καθοριστικές, που κανέναν δεν αφήνουν και δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστο.

Το επόμενο διάστημα θα είναι πολιτικά εκρηκτικό. Τα μέτρα θα ληφθούν, όπως φαίνεται, γιατί κανείς δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος των συνεπειών μιας ενδεχόμενης σύγκρουσης με την Ευρώπη. Και η λήψη τους αναγκαστικά θα επιδράσει στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Τα συμμετέχοντα στην κυβέρνηση κόμματα θα έχουν κόστος, πιθανώς οι διεργασίες στο εσωτερικό τους να ενταθούν το φθινόπωρο και αποσχιστικές τάσεις πιθανώς να εκδηλωθούν. Αλλά και των δυνάμεων της αντιπολίτευσης η προσαρμογή στα νέα δεδομένα θα ασκήσει την επίδρασή της στα πολιτικά πράγματα της χώρας.

Σε κάθε περίπτωση, οι επιλογές που θα γίνουν προσεχώς θα διαμορφώσουν τα νέα πολιτικά μέτωπα και θα συγκροτήσουν τη βάση των νέων συμμαχιών, νέων συμπράξεων και, γιατί όχι, νέων σχηματισμών. Η κρίση αλλάζει ταχύτατα τον πολιτικό χάρτη της χώρας, ήδη έχει καταναλώσει τρεις κυβερνήσεις και ίσως να χρειασθούν άλλες τόσες μέχρι να ξαναβρεί η χώρα σταθερή βάση ανάκαμψης. Σε κάθε περίπτωση ο βίαιος μετασχηματισμός του οικονομικού μοντέλου δεν μπορεί παρά να επιβάλει αντίστοιχα και τον βίαιο μετασχηματισμό του πολιτικού συστήματος. Είναι απλώς θέμα χρόνου.

Πηγή : tovima.gr

Φόβοι και πραγματικότητα

Άρθρο του Παναγιώτη Παναγιώτου για το "ΕΘΝΟΣ" 


Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, εν όψει εκλογών, μοιάζει με τον «τερματοφύλακα πριν από το... πέναλτι». Ομως, το «πέναλτι» το 'χει σφυρίξει ο διαιτητής και θα «χτυπηθεί»! Σ' αυτές τις συνθήκες, το χειρότερο είναι η απώλεια της ψυχραιμίας τόσο του «τερματοφύλακα» όσο και της «ομάδας». Ιδίως όταν το «παιχνίδι» είναι ακόμα στην αρχή. Πολύ περισσότερο, η πρόκληση «κλίματος έντασης» με τον «αντίπαλο» ή η διάθεση αμφισβήτησης ή αλλοίωσης με... «κόλπα» του αποτελέσματος, εκ των προτέρων ή και μετά το «πέναλτι». Ολα αυτά, όπως καταλάβατε, συνιστούν πρόλογο σ' ένα «κλίμα φόβου» που αρχίζει επιπόλαια να καλλιεργείται (αδιεξόδου, ταραχών κ.λπ.) πριν από τις εκλογές, με προφανή στόχο τον επηρεασμό των ψηφοφόρων και του εκλογικού αποτελέσματος.

Παλιά και σίγουρη μέθοδος. Δεν ξέρω όμως πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι στις ημέρες μας και πόσο ενδεχομένως επικίνδυνο είναι να φέρει τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα... Κακό, επίσης, είναι να μεταδίδεται αυτό το κλίμα «πολιτικής ανασφάλειας» και στο εξωτερικό. Μοιάζει με παραλλαγή του «Τιτανικού»... Αντίθετα, πρέπει να καλλιεργηθεί ένα κλίμα ψυχραιμίας, σοβαρής συζήτησης των αντίθετων απόψεων, χωρίς περιττές «πολιτικές πολώσεις» και συστηματική προσπάθεια αποφυγής και περιορισμού των «χουλιγκάνικων συμπεριφορών». Αυτές, περισσότερο απ' όλους, πλήττουν τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, ακόμα και ιδίως όταν γίνονται στο όνομά της! Υπ' αυτή την έννοια, είναι θετικότατο το γεγονός ότι οι διαδικασίες εκλογής του νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ (παρά τις προβλέψεις και τους αντίθετους φόβους...) διεξήχθη σε γενικές γραμμές ομαλά και χωρίς παρατράγουδα.

Επίσης θετικό για το πολιτικό σύστημα είναι ότι υπήρξε μια αξιοπρεπής συμμετοχή μελών (με το παλαιό ΠΑΣΟΚ), με κριτήριο βέβαια την «κρίση ταυτότητας» και πολιτικής που το διαπερνά. Μακάρι το «συγνώμη» του κ. Βενιζέλου να λάβει συγκεκριμένο πολιτικό περιεχόμενο και να μη μείνει μια «κουβέντα» συναισθηματικού χαρακτήρα. Και μακάρι επίσης το ΠΑΣΟΚ να «ξαναανταμώσει» με τον «χαμένο» κεντροαριστερό χαρακτήρα του, χωρίς βέβαια τα πελατειακά ελαττώματά του. Σήμερα δεν είναι σαφώς η «κοίτη της κεντροαριστεράς», θα ήταν όμως εξαιρετικά θετικό αν μπορούσε στο μέλλον, ως μία συνιστώσα, να ξαναβρεθεί σ' αυτήν την «κοίτη». Σε κάθε περίπτωση -παρά τις φοβίες που εκφράζονται-, η μέσω των εκλογών αποτύπωση των νέων κοινωνικών και πολιτικών ισορροπιών θα λειτουργήσει «εξυγιαντικά» για το πολιτικό σύστημα. Και οι «νέοι συσχετισμοί» θα παίξουν θετικό ρόλο στην καλύτερη κατανόηση του ελληνικού προβλήματος και από τους δανειστές-εταίρους μας. Προϋπόθεση βέβαια η ψυχραιμία και η σοβαρότητα απ' όλες τις πλευρές, που σημαίνει ισχυρά «αντίβαρα» και «διορθώσεις» για να καταστεί, κατ' αρχήν, «βιώσιμη» η ελληνική κοινωνία...

Πηγή : ethnos.gr

Μάθε τέχνη κι άστηνε

Άρθρο του Κώστα Μίντζηρα για το protagon.gr

Οι 2 πρώην πρόεδροι της ΕΦΕΕ (Τζουμάκας και Παπουτσής) δεν θα είναι τελικώς υποψήφιοι για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ. Ο Βενιζέλος δεν έστερξε, όπως αναμενόταν, στην πρόταση να γίνει -χάριν της δημοκρατικότητας της διαδικασίας και της ευγενούς άμιλλας- δεκτή η υποψηφιότητά τους μολονότι αντίθετη στο  καταστατικό  του κινήματος, κατά το άρθρο 41 παρ. 5 του οποίου «Υποψήφιος Πρόεδρος αναδεικνύεται όποιος προταθεί από το 1/4 τουλάχιστον των μελών του Εθνικού Συμβουλίου ή το 1/3 των Περιφερειακών Επιτροπών του Κινήματος ή το 10% τουλάχιστον του συνόλου των Μελών του Κινήματος. Κάθε Μέλος προτείνει μόνον έναν (1) υποψήφιο».

Η Επιτροπή Καταστατικού αποφάνθηκε ότι «υποψήφιος Πρόεδρος αναδεικνύεται όποιος, πρώτον, προταθεί από το ¼ τουλάχιστον των μελών του Εθνικού Συμβουλίου, το 1/3 των Περιφερειακών Επιτροπών και το 10% τουλάχιστον του αριθμού των μελών. Τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου είναι 377 και επομένως ο ελάχιστος αριθμός για την πρόταση  είναι ο αριθμός των ενενήντα τεσσάρων μελών.  Περιφερειακές Επιτροπές είναι 15, άρα το 1/3 είναι πέντε και τα μέλη μας όταν κλείσαμε προ ημερών το μητρώο το ηλεκτρονικό που έχουμε είναι 390.000, που σημαίνει ότι το μέτρο ήταν 39.000». Ο Βενιζέλος κατέθεσε αίτηση με 189 υπογραφές, ο Παπουτσής αυτοπροτάθηκε κι ο Τζουμάκας υπέβαλε ένα κείμενο. Ως εκ τούτου μόνο ο Βενιζέλος τρέχει στην κούρσα.

Στις δηλώσεις αμφοτέρων των παρ΄ολίγον υποψηφίων προτάχθηκε -με άλλα λόγια- το ίδιο επιχείρημα: Η (ορθή) πολιτική αντιμετώπιση του θέματος επέβαλε να μην εφαρμοσθεί ο γραφειοκρατικός και διαδικαστικός καταστατικός τύπος, η τήρηση του οποίου απονευρώνει τη δημοκρατική διαδικασία στερώντας τους την ευκαιρία να είναι υποψήφιοι αν και δεν πληρούσαν τις τυπικές προϋποθέσεις. Αρα είναι πολιτική η επιλογή του αποκλεισμού τους. Αυτός ο τρόπος σκέψης αποτέλεσε την ραχοκοκκαλιά της μεταπολιτευτικής κουλτούρας.  Παπουτσής και Τζουμάκας, ως εξέχοντα στελέχη της μεταπολίτευσης, δεν ήταν εύκολο να τον αγνοήσουν, ενώ το ίδιο ακριβώς έκανε κι ο Βενιζέλος.

Γνώριζαν και γνωρίζουν άριστα κι οι 3 ότι κάθε μάχη επί της διαδικασίας είναι μάχη επί της ουσίας. Κι ό,τι μαθαίνεται στα φοιτητικά αμφιθέατρα, δύσκολα λησμονιέται ακόμη κι αν περάσουν χρόνια.

Πηγή: protagon.gr

Για να μπει με γέλιο η χρονιά..

Κείμενο από την ενότητα ΒΗΜΑτοδότης από το tovima.gr

Πληροφοριοδότρης μου επέλεξε τις καλύτερες φράσεις που κυκλοφορούν στο Twitter για τον κ. Γ. Παπανδρέου τις τελευταίες ημέρες. «ΓΑΠ επειδή λέω να πάω στην ΕΤΕ για στεγαστικό δάνειο. Αν μου το απορρίψουν πρόσεχε». «ΓΑΠ, αν διαβαζεις αυτο παρε τηλεφωνο την Αγροτικη να μου δωσουν το δανειο. Ευχαριστω...». «Kάποιος να θυμίσει στον ΓΑΠ ότι η εφαρμογή της θερινής ώρας τον Μάρτιο του κλέβει μία ώρα προεδρίας.». «Γελάει ο έλληνας που οι βορεοκορεάτες πίστευαν τον Κιμ όταν τους είπε ότι δεν χεζει. Ξεχνά ότι πίστεψε τον ΓΑΠ όταν του είπε λεφτα υπάρχουν». «Καμιά φορά σκέφτομαι τί θα κάνω με την ζωή μου. Μετά λέω εδώ έγινε πρωθυπουργός ο ΓΑΠ εμείς δεν θα τα καταφέρουμε;».

**

Ανέκδοτο που κυκλοφορεί μεταξύ πασόκων: Ποιον θα προτείνει για πρόεδρο του ΠαΣοΚ ο κ. Γ. Παναγιωτακόπουλος; Μια αφίσα του Ανδρέα.

**

Μιας και μιλάμε για τον Άδωνη, έγινε και η αφορμή για άγριο καυγά μεταξύ των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στην Κορινθία, τον κ. Πάνο Μπεγλίτη και την κυρία Κατερίνα Φαρμάκη. Ο κ. Γεωργιάδης υπέγραψε πρόσφατα την υπαγωγή του Λιμενικού Ταμείου Κορίνθου στον Δήμο. Η κυρία Φαρμάκη είπε δημόσια «μπράβο» στον υφυπουργό, επικρίνοντας παράλληλα τον πρώην υπουργό και συνάδελφό της που είχε μπλοκάρει το ζήτημα. Εκτιμώ ότι οι σχέσεις Φαρμάκη – Μπεγλίτη θα βελτιωθούν ακόμα περισσότερο μόλις οριστεί η ημερομηνία των εκλογών…

**

Δεν μπορεί να συνέλθει ο κ. Κ. Μαρκόπουλος από τον εκνευρισμό που του προκάλεσε ο κ. Δ. Αβραμόπουλος. Κατά την πρόσφατη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Γραμματείας ο υπουργός Άμυνας υποστήριξε ότι η ΝΔ πρέπει να αποφεύγει την πόλωση από τη στιγμή που συμμετέχει στην κυβέρνηση θέση η οποία δεν βρίσκει σύμφωνο τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της ΝΔ. Περαστικά.

**

Μου λένε ότι η μούσα της ομάδας των 5 αντιμνημονιακών της ΝΔ κυρία Ελίζα Βόζενμπεργκ πρωτοστατεί σε νέα συγκέντρωση της ομάδας που θα γίνει σε λίγες ημέρες. Αναμένω διαμαρτυρίες για την αύξηση των τιμών στις γούνες και στα Cartier.

**

Οι κακεντρεχείς έσπευσαν να λοιδωρήσουν τον υπουργό Άμυνας κ. Δ. Αβραμόπουλο εξαιτίας δηλώσεως του τούρκου υπουργού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων κ. Εγκεμέν Μπαγίς την οποία έκανε αμέσως μετά το πέρας της επίσκεψής του στο Πεντάγωνο. «Δεν θα ξεχάσω την ημέρα που αναλάβατε Υπουργός Άμυνας που είπα στους φίλους μου ότι αισθάνομαι ήδη πολύ ασφαλέστερος» είπε ούτε λίγο ούτε πολύ ο κ. Μπαγίς. Η φράση μπορεί να ακούγεται ατυχής, αλλά επιμένω ότι ο κ. Μπαγίς ήθελε να εξάρει τα φιλειρηνικά αισθήματα του νεοφώτιστου κ. Αβραμόπουλου και όχι τις γνώσεις του για τα αμυντικά συστήματα και τη διοίκηση του στρατού για τις οποίες ουδείς έχει αμφιβολίες ότι είναι μηδαμινές.

Πηγή : tovima.gr

ΓΑΠ: «Και εταιρία παιχνιδιών υπονομεύει το ΠΑΣΟΚ!»

Άρθρο του Νίκου Ζαχαριάδη

Νέος γύρος κουτσομπολιών και αποκαλύψεων παρασκηνίου, αναμένεται να ξεκινήσει μετά την καταγγελία του πρώην πρωθυπουργού ότι και ένα επιτραπέζιο παιχνίδι που ελέγχεται από γνωστό εκδοτικό συγκρότημα, υπονομεύει το ΠΑΣΟΚ και τις διαδικασίες διαδοχής.

Νέα στρατηγική εγκαινίασε χθές ο προέδρος του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος ουσιαστικά έδωσε το δαχτυλίδι της διαδοχής στον Σταύρο Ψυχάρη, αναγνωρίζοντάς του ευθέως την δυνατότητα να ρίχνει κυβερνήσεις με το να μην τις υποστηρίζει! Αποδίδοντάς του δηλαδή μια ικανότητα που δεν διαθέτει κανένας από τους πρώην υπουργούς του και υποψήφιους διαδόχους του.

Ταυτόχρονα, βλπεποντας πόσο μικρή ανταπόκριση έχουν στο κοινό οι δηλώσεις των «δελφίνων», υιοθέτησε την επικοινωνιακή τεχνική της τηλεπαρουσιάστριας: Φρόντισε να στρέψει την προσοχή σε κουτσομπολιά με πολέμους συμφερόντων, ώστε να σταματήσει το κοινό να ασχολείται μαζί τους και να θυμάται συνέχεια πόσο αδιάφοροι είναι.

Στα πλαίσια μάλιστα της νέας παράστασης με τίτλο «Άδικε Ντουνιά με τα Συμφέροντα σου» παρουσίασε χθες στο πολιτικό συμβούλιο και ένα επιτραπέζιο παιχνίδι (φωτό), με ξεκάθαρους πολιτικούς υπαινιγμούς, που ονομάζεται «Τούμπα Λούμπα Πασοκάκια»! Πρόκειται για ένα παιχνίδι δεξιοτεχνίας και ισσοροπιών, όπου οι παίκτες καλούνται να αφαιρέσουν όσα περισσότερα συμφέροντα μπορούν, χωρίς να πέσει κανένα «πασοκάκι».

Έγκυροι αναλυτές που παρακολουθούν από κοντά τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ (προκειμένου να βοηθήσουν τον υποψήφιο της αρεσκείας τους), σχολίασαν σοκαρισμένοι, ότι με την κίνηση αυτή, ο πρόεδρος θέλει να δείξει ότι διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων και ότι προσπαθεί να συνεχίσει να επηρεάζει τις εξελίξεις από το παρασκήνιο.

Οι υποψήφιοι διάδοχοι πάντως, εκμεταλλευόμενοι την στροφή της κοινής γνώμης για άλλη μια φορά στα ίδια σενάρια με τα συμφέροντα, κερδίζουν χρόνο ώστε να καταλάβουν τουλάχιστον εκείνοι ποιά είναι η νέα πρόταση του ΓΑΠ για να τοποθετηθούν, μπας και καταφέρουν πάλι να θυμίσουν την παρουσία τους. 

Αξίζει πάντως να σημειωθεί πως αυτή τη φορά δεν έλειψαν και οι οξείες αντιδράσεις όπως η δήλωση «κάποιοι δεν κάνουν κάτι που πρέπει!» (ειπωμένο όμως με ύφος τύπου «ξεπέρασα τα όριά μου»), όταν ο πρόεδρος άνοιξε το κουτί του παιχνιδιού για να κάνει μια γρήγορη επίδειξη.

Επίσης, μετά το τέλος της πολύωρης συνεδρίασης, δεν ήταν λίγα τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου που αποχωρούσαν κλαμμένα σιγοψυθιρίζοντας ότι «δεν αντέχουν άλλο» και «τι σου είναι ο Άνθρωπος, ένα τίποτα...» ενώ κάποιοι έδειχναν έτοιμοι να τα παρατήσουν προκειμένου να ξαναπεράσουν μια τέτοια «απάνθρωπα ματαίη» διαδικασία.

Βγαίνοντας από το κτίριο των γραφείων, πάντως ο ΓΑΠ, δήλωσε στους απεγνωσμένους δημοσιογράφους πως τώρα ξεκαθαρίζει σιγά σιγά ο ρόλος του καθένα και ότι στην επόμενη συνεδρίαση θα εξηγήσει τι εννοεί, γιατί θα φέρει και τις οδηγίες χρήσεως του παιχνιδιού που χθές τις είχε ξεχάσει.

Τέλος συμπλήρωσε ότι λόγω μιας επέμβασης που έκανε στο μάγουλο, βρίσκεται ακόμα υπο την επήρεια της νάρκωσης, οπότε αυτά που δήλωσε λίγο πριν στο συμβούλιο, ενδέχεται να μην ισχύουν και να είναι τελικά υποψήφιος!

Πηγή : protagon.gr

Προς νέο πολιτικό σκηνικό

Πηγή: ethnos.gr

Άρθρο του Γ. Δελαστικ

Η πρωθυπουργοποίηση του Λουκά Παπαδήμου και η διακυβέρνηση της χώρας εκ μέρους του κατά τους επόμενους μήνες με τη στήριξη ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ είναι βέβαιο ότι θα επηρεάσει σημαντικά το υφιστάμενο πολιτικό σκηνικό και πρωτίστως τον συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ των πολιτικών κομμάτων. Οχι μόνο αυτών που συμμετέχουν στην κυβέρνηση, αλλά και των κομμάτων της Αριστεράς που παραμένουν πλέον μοναδική αντιπολίτευση.

Για την ώρα θεωρούμε αβάσιμες τις εκτιμήσεις ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου μπορεί να οδηγήσει σε αναδιάρθρωση του κομματικού τοπίου - στην αποχώρηση δηλαδή ικανού αριθμού στελεχών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και στη συγκρότηση νέου κομματικού σχηματισμού. Δεν νομίζουμε καν ότι θα υπάρξουν πολιτικές επιπτώσεις ανάλογες με εκείνες των κυβερνήσεων Τζανετάκη και Ζολώτα το 1989 - 1990 που τελικά οδήγησαν στη διάλυση του ενιαίου Συνασπισμού της Αριστεράς και τις δυο διασπάσεις του ΚΚΕ με καταλύτη τη συγκυβέρνηση των τριών τότε κομμάτων.

Αυτό φυσικά μένει να αποδειχθεί, αλλά για την ώρα δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι μπορεί να οδηγηθούν τα πράγματα προς τα εκεί. Απλώς από τώρα μπορεί κανείς να εκτιμήσει ότι σε πολιτικοκομματικό επίπεδο ο μεγάλος κερδισμένος από τη συγκυβέρνηση θα είναι το ΠΑΣΟΚ και η μεγάλη χαμένη θα είναι η ΝΔ. Σοβαρά κέρδη θα υπάρξουν και για τον ΛΑΟΣ.

Το ΠΑΣΟΚ θα κερδίσει διπλά. Σε επίπεδο πολιτικής γραμμής μπορεί να ισχυρίζεται ότι δικαιώθηκε: ζητούσε κομματική συνεργασία στη βάση του Μνημονίου και τελικά η ΝΔ όντως προσχώρησε στο μνημονιακό μέτωπο, παρά τις ισχυρότατες επί ενάμιση χρόνο αντιδράσεις της.

Κερδισμένο θα βγει όμως το ΠΑΣΟΚ και σε επίπεδο κομματικής επιρροής. Θα ανακοπεί δραστικά η μέχρι πρότινος ισχυρή διαρροή ψηφοφόρων του προς την "αντιμνημονιακή" ΝΔ. Τέτοιου είδους μετακίνηση από το ΠΑΣΟΚ προς τη ΝΔ δεν έχει πλέον κανένα νόημα, μετά τη στροφή Σαμαρά. Αντιθέτως, το ΠΑΣΟΚ μπορεί πλέον βάσιμα να ελπίζει σε επαναπατρισμό των συντηρητικών αντιμνημονιακών ψηφοφόρων του που είχαν στραφεί προς τη ΝΔ. Οι διαρροές ψήφων του ΠΑΣΟΚ τώρα θα είναι πολύ μικρότερες και μόνο προς τα αριστερά του - άρα εξ ορισμού πιο περιορισμένες.

Η ΝΔ όμως θα έχει απώλειες σε πολλά επίπεδα. Πρώτα πρώτα ο Α. Σαμαράς απογοήτευσε μεγάλο τμήμα της κομματικής και εκλογικής βάσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Από εκεί που για πρώτη φορά στη ζωή τους οι δεξιοί ψηφοφόροι αισθάνονταν ότι υπερέχουν των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και σε πατριωτισμό και σε φιλολαϊκότητα, τώρα πρέπει να αντιμετωπίσουν τη χλεύη τους για το ότι καθυστερημένα συντάσσονται στη γραμμή Παπανδρέου που μέχρι τώρα λοιδορούσαν. Χαμένη βρίσκεται η ΝΔ, όπως προαναφέραμε, και λόγω του ότι παύει πλέον να αποτελεί πόλο έλξης δυσαρεστημένων με το Μνημόνιο ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ.

Παράλληλα, με τη στροφή του ο πρόεδρος της ΝΔ γκρέμισε το μέχρι πρότινος αδιαπέραστο τείχος που είχε υψώσει με την αντιμνημονιακή πολιτική του μεταξύ του κόμματός του και του ΛΑΟΣ, το οποίο είχε εξαρχής ταχθεί αναφανδόν υπέρ του Μνημονίου. Κανένας ψηφοφόρος της ΝΔ, όσο δεξιός και αν ήταν, δεν διενοείτο να μετακινηθεί προς τον ΛΑΟΣ αν δεν ήταν υποστηρικτής της μνημονιακής πολιτικής.

Αυτό το φράγμα έπεσε από τη στιγμή που η ΝΔ προσχώρησε στο "μνημονιακό" στρατόπεδο. Διευκολύνονται έτσι οι μετατοπίσεις ψηφοφόρων της ΝΔ προς τον ΛΑΟΣ - πόσω μάλλον που τώρα πλέον οι ηγεσίες των δύο κομμάτων της Δεξιάς συνεργάζονται αρμονικά ακόμη και σε κυβερνητικό επίπεδο υπό τον πρωθυπουργό Λ. Παπαδήμο.

Οσο για τον Γιώργο Καρατζαφέρη, πετυχαίνοντας να συμμετάσχει στη συγκυβέρνηση κατόρθωσε να αποτινάξει τη ρετσινιά του ακραίου δεξιού κόμματος με το οποίο κανένας δεν θέλει να συνεργαστεί και περνάει τώρα ως ισότιμος παίκτης στην κεντρική πολιτική σκηνή, πλήρως αποδεκτός. Αντικειμενικά τέθηκαν οι βάσεις για μετεκλογική συνεργασία ΝΔ - ΛΑΟΣ!

Πρόκληση: Η Αριστερά μόνη στην αντιπολίτευση

Θα εκμεταλλευθεί εκλογικά άραγε η Αριστερά και κυρίως το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ το γεγονός ότι μετά τη στροφή της ΝΔ της ανήκει πλέον αποκλειστικά όλος ο χώρος της αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης; Παρόλο που είναι βέβαιο πως όλα τα κόμματα της Αριστεράς θα σημειώσουν εκλογική άνοδο, η καταφατική απάντηση στο ανωτέρω ερώτημα δεν είναι τόσο εύκολη όσο φαίνεται. Πέραν πάσης αμφιβολίας, η συγκλονιστική απεργία και διαδήλωση της 19ης Οκτωβρίου και τα πρωτοφανή γεγονότα στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου πυροδότησαν την παραίτηση Παπανδρέου. Η πρωθυπουργοποίηση Παπαδήμου όμως απορρόφησε τους πολιτικούς κραδασμούς και τα κόμματα - πυλώνες του συστήματος συσπειρώθηκαν με τη συγκυβέρνηση. Θα δούμε αν η Αριστερά μπορεί να κερδίσει από αυτή την αναμέτρηση.