Φετίχ ή μη, το ευρώ, μπορεί να μην αποτελεί περιεχόμενο των ελληνικών ΑΤΜ μετά από ένα ή δύο χρόνια. Είναι, πλέον, μία πιθανότητα, εκτός και αν βρίσκεται σε εξέλιξη παγκόσμια συνωμοσια προκειμένου να καμφθεί το ηρωϊκό και αδάμαστο φρόνημα του ελληνικού λαού.
Προσπαθώ να φανταστώ πώς θα είναι η ζωή ενός εστιάτορα σε τουριστικό νησί της όμορφης πατρίδας μας, στην καινούργια εποχή της δραχμής. Εντάξει, η εθνική αυτοπεποίθηση θα έχει φουσκώσει πανιά αφού η χώρα θα έχει ανακτήσει την ανεξαρτησία και την αξιοπρέπεια της. Αλλά αυτό, προς το παρόν, δεν μας αφορά. Εμείς αντιμετωπίζουμε τον εστιάτορα ως οικονομική μονάδα προς παρατήρηση.
Λογικά η δεξαμενή άντλησης πελατείας θα μεγαλώσει θεαματικά. Αν στη χώρα επικρατεί κοινωνική ηρεμία-άλλωστε θα έχουμε απαλλαγεί από την τρόικα-τότε το προσφερόμενο τουριστικό προϊόν θα είναι ανταγωνιστικότερο του αντίστοιχου της Τουρκίας και των χωρών της Βορείου Αφρικής. Ένα ευρώ θα μπορεί να αγοράσει πολλές δραχμές και οι παλαιότεροι θα θυμηθούν την εποχή που η επίσκεψη στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού οδηγούσε στον Παράδεισο με λίγα δολάρια ή μάρκα. Η Ελλάδα θα γίνει μία χώρα φθηνού προορισμού με «πολιτισμένες» υποδομές και ευρωπαϊκές παραστάσεις. Άδεια ξενοδοχεία θα είναι μόνο τα κλειστά ξενοδοχεία.
Ο εστιάτορας στο τουριστικό νησί θα μπορεί να προσφέρει τις τοπικές σπεσιαλιτέ σε τιμές καντίνας για την τσέπη του Βρετανού ή του Γερμανού. Ο λογαριασμός θα παραδίδεται σε δραχμές, αλλά θα σημειώνεται και το ποσό σε ευρώ. Διότι στις τουριστικές περιοχές οι συναλλαγές θα γίνονται και σε ευρώ ή, ακόμα καλύτερα, μόνο σε ευρώ. Ο εστιάτορας θα διευκολύνει τους πελάτες. Δεν θα χρειάζεται να τρέχουν για συνάλλαγμα. Το κατάστημα θα δέχεται ευρώ. Βέβαια το προσωπικό και οι προμηθευτές θα πληρώνονται με αγνές, καλές δραχμούλες. Και όταν πληρώνεσαι σε ευρώ, αλλά πληρώνεις σε δραχμές, ο οικονομικός σου μικρόκοσμος είναι γεμάτος τριαντάφυλλα. Τα ευρώ θα κρύβονται κάθε βράδυ κάτω από το στρώμα και στο τέλος κάθε τουριστικού μήνα θα κατατίθενται σε λογαριασμό στο εξωτερικό. Αν ο εστιάτορας δεν πλούτισε επί ευρώ, θα πλουτίσει επί δραχμής. Η περιουσία του θα μεγαλώσει, ακόμα και αν τα μετρητά του, σε ευρώ, είναι λιγότερα.
Όχι, δεν προσπαθώ να σας πω ότι οι τύποι στα νησιά επιδιώκουν την επιστροφή στη δραχμή. Το κεκτημένο τους υπερασπίζονται, ματώνουν για το κράτος που χάνουν. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι σε αυτήν περιπέτεια δεν έχουμε όλοι τα ίδια συμφέροντα, ούτε την ίδια μοίρα.
Πηγή : protagon.gr
