Θεωρητικά η διαδικασία έχει ξεκινήσει. Οχι, δυστυχώς, με την ένταση και την αποφασιστικότητα που επιβάλλουν οι περιστάσεις και η σοβαρότητα του προβλήματος, αλλά επιδείχθηκε κάποια διάθεση προσέγγισης ανάμεσα στον Γ. Παπανδρέου και τον Α. Σαμαρά για τον σχηματισμό κυβέρνησης που θ' αναλάβει να διασφαλίσει την εφαρμογή της δανειακής σύμβασης της 27ης Οκτωβρίου και να οδηγήσει, μετά, τη χώρα σε εκλογές.
Φαίνεται, όμως, ότι ο δρόμος θα είναι σχετικά μακρύς. Η προσέγγιση, αν επιτευχθεί, δεν θα είναι υπόθεση ενός ή δύο εικοσιτετραώρων. Aλλωστε, οι εκφρασθείσες χθες απόψεις των δύο πλευρών απέχουν αρκετά η μία από την άλλη και δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς ότι είναι δυνατό να συγκλίνουν από τη μία μέρα στην άλλη.
Ομως, στη φάση που βρισκόμαστε και ιδιαίτερα μετά την προχθεσινή ατυχή κατάληξη της ιδέας του Γ. Παπανδρέου για δημοψήφισμα είναι κατεπείγουσα η ανάγκη να επιταχυνθούν οι διαδικασίες και να προχωρήσει η κύρωση της δανειακής σύμβασης από τη Βουλή. Oσο γρηγορότερα συντελεστούν όσα πρέπει να γίνουν, τόσο γρηγορότερα θ' αρχίσει η εφαρμογή της νέας σύμβασης και θα ξεκινήσει και η αντίστροφη μέτρηση για την προσφυγή στις κάλπες και την ανάδειξη της νέας κυβέρνησης.
Ως τώρα είναι αρκετές και σοβαρές οι υποθέσεις που έχουν διαχειριστεί ο Γ. Παπανδρέου και ο Α. Σαμαράς. Ωστόσο, η συγκεκριμένη που έχει να κάνει με τον σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης, η οποία θ' αναλάβει να μας βγάλει από τα σημερινά αδιέξοδα, ίσως αποδειχθεί κάποια στιγμή ως μία από τις σημαντικότερες, αν όχι η σημαντικότερη.
Θα έπρεπε από καιρό να είχαν καθίσει στο ίδιο τραπέζι και να είχαν αναζητήσει συναινετικές πρακτικές για να στηρίξουν τη χώρα σ' αυτές τις δύσκολες ώρες. Αλλά τώρα δεν έχουν ούτε τα περιθώρια ούτε τη δικαιολογία για να το αποφύγουν. Οταν η πατρίδα κινδυνεύει, οι υπεύθυνοι και σοβαροί πολιτικοί δεν της αρνούνται τις υπηρεσίες που απελπισμένα αποζητά απ' αυτούς.
