«Να γυρίσεις στην Αθήνα να κάνεις τι; Δεν υπάρχουν πλέον δουλειές. Το μόνο που θα καταφέρουμε αν επιστρέψουμε είναι να ζούμε εις βάρος των γονιών μας και τα χρόνια και τα λεφτά που σπαταλήσαμε και η κούραση που περάσαμε για να πάρουμε το πολυπόθητο πτυχίο θα πάνε όλα χαλάλι. Η Ελλάδα είναι πλέον μόνο για διακοπές και τίποτα παραπάνω. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να μείνουμε εδώ που είμαστε».
Με λόγια σαν κι αυτά προσπαθούν να με επαναφέρουν φίλοι και γνωστοί κάθε φορά που τολμώ να πω τι ονειρεύομαι. Ένα σπίτι στην Πλάκα ή στο Θησείο με πίσω αυλή και ένα μπαλκόνι που θα κοιτάει την Ακρόπολη σ’ όλο της το μεγαλείο. Σ’ αυτό το μπαλκόνι θα μαζευόμαστε να τρώμε, να παίζουμε παιχνίδια και να γελάμε. Από εκεί θα βλέπουμε τα δυνατά φώτα της ημέρας και τις ασημένιες στάλες λάμψης του φεγγαριού. Και όταν θα βαριόμαστε να καθόμαστε στο μπαλκόνι, θα βγαίνουμε και θα γυρίζουμε το κέντρο της Αθήνας με τα πόδια και θα χαζεύουμε αυτή τη μαγική πόλη. Θα ακούμε κάθε ήχο της, θα γινόμαστε αναπόσπαστο κομμάτι της.
Αυτό το όνειρο έχω, να τελειώσω τις σπουδές μου σ’ αυτό τον κρύο τόπο που ονομάζουν Αγγλία και να γυρίσω να δουλέψω και να ζήσω στην Αθήνα που μεγάλωσα. Απ’ ό,τι φαίνεται όμως η Ελλάδα θεωρείται πλέον ένα θέρετρο διακοπών και τίποτα παραπάνω, μια χώρα χωρίς μέλλον για τους νέους, χωρίς ευκαιρίες. Για ‘μένα όμως είναι το σπίτι μου, ο τελικός προορισμός μου. Τι κι αν το όνειρο μου για να γυρίσω εξασθενεί όλο και πιο πολύ, δεν σταματάω να ελπίζω, γιατί το μόνο που με κρατάει δυνατή είναι το σπίτι με το μπαλκόνι και την πίσω αυλή στην καρδιά της Αθήνας.
*Η Ιωάννα Μαυραγάνη είναι 21 ετών και σπουδάζει creative writing στην Αγγλία.
Πηγή : protagon.gr
