Ο Λαός εξουσιοδοτεί με τη ψήφο του, συγκεκριμένα κόμματα ώστε να κυβερνήσουν αξιοκρατικά, για καθορισμένο χρονικό διάστημα την Ελλάδα και τον Λαό της Χώρας. Ως διακυβέρνηση της χώρας, νοείτε η πολιτική συμπεριφορά όλων των κομμάτων, προς την κατεύθυνση της ειρηνικής και παραγωγικής ανάπτυξης της Χώρας. Έτσι θεωρείται, κάθε κόμμα υπεύθυνο στην διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού.
Άλλο όμως εξουσιοδότηση διακυβέρνησης στα κόμματα, και άλλο εξουσία επί του λαού με τρόπο καταδυνάστευσης. Στο όνομα του λαού, συμβαίνει ότι σχετικά ταιριάζει, σύμφωνα με τους προεκλογικούς λόγους. Μανιπουλάρισμα του λαού επιτρέπεται, για ένα χρονικό διάστημα στα πλαίσια της ανάγκης διαχείρισης της υπομονής, μέχρι να έρθει – κατά το δυνατόν συντομότερα - ένα καλό πολιτικό αποτέλεσμα. Εμπαιγμός του Λαού, είναι η κάθετη ρήξη λόγων και πράξεων, χωρίς να διαφαίνεται κοινωνική και αναπτυξιακή πρόοδος.
Τι βιώνει εδώ και οκτώ χρόνια ο Ελληνικός Λαός; Ούτε Κυβέρνηση, μήτε Διακυβέρνηση. Οι Κυβερνήσεις αντί να μάχονται την ηθική και οικονομική κρίση, αρνούνται στην πράξη τον όρο Διακυβέρνηση. Έτσι αντί να συνεργάζονται εποικοδομητικά με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, «υποτάσσονται» υποχρεωτικά στα κελεύσματα των λεγόμενων «Θεσμών».Το ζητούμενο λοιπόν είναι… να πιέσουμε την όποια κυβέρνηση, ως κόμμα ή κόμματα, να συναινέσει σε έντιμη συνεργασία μεταξύ των περισσοτέρων κομμάτων, ώστε να καταργήσει πρόγραμμα σύντομης εξόδου από την δική μας, την Ελληνική Κρίση.
Εναλλακτικά, να πιεστεί ο αξιότιμος πρόεδρος της Δημοκρατίας, σε σύγκληση όλων των κομμάτων, προς κατάρτιση προγράμματος εξόδου από την κρίση, χωρίς ταξικά ιδεολογικό μανδύα. Ας λύσουμε το οικονομικό σκέλος της διαφθοράς στην Ελλάδα, αυτό που έχει σχέση με τις «εχθρικές» δυνάμεις – θεσμούς – και κατόπιν μετά από εκλογές για μια συνταγματική Βουλή, θα λύσουμε και όλες τις ιδεολογικές διαφορές μας.Τι λέτε; Αξίζει μια προσπάθεια αλληλοκατανόησης;
Ιωάννης.
