Άρθρο του Αλέκου Λασκαράτου
Μπήκε το 2012, αλλά το 2011 είναι ακόμα εδώ. Δεν έφυγε. Και ο καινούργιος χρόνος δεν μας ήρθε ακόμη. Συνήθως, η παραμονή της Πρωτοχρονιάς συνοδεύεται και από μια προσμονή. Τι θα μας φέρει ο καινούργιος χρόνος; Θα είναι καλύτερος ή χειρότερος απ’ αυτόν που φεύγει; Υπάρχει ένα στοιχείο αγνώστου που όλοι το ξορκίζουμε με την ευχή Καλή Χρονιά!
Φέτος όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Ξέρουμε πολύ καλά πώς θα είναι το 2012. Θα είναι το ίδιο και χειρότερο με το 2011. Καμία έκπληξη, κανένας άγνωστος Χ. Τα πλοκάμια της ύφεσης, της ανεργίας, της φτώχειας και της ανέχειας θα σφίξουν ακόμα πιο έντονα την κοινωνία μας και θα πλήξουν ακόμα και αυτούς που την είχαν, μέχρι τώρα, γλιτώσει. Κανείς δεν θα γλιτώσει. Κάτι διελκυστίνδες του τύπου «να πληρώσει η τάδε κοινωνική τάξη, π.χ. οι τεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι, οι έμποροι που θησαύριζαν μέχρι τώρα, κλπ.», έχουν πια ξεπεραστεί και ο κοινωνικός κανιβαλισμός που πήγε για λίγο να στηθεί, ξέφτισε κι αυτός όταν είδαμε ότι όλοι μας, μα όλοι μας, θα την πληρώσουμε, είτε πάρθηκαν μέτρα περιορισμού του εισοδήματός μας είτε όχι, γιατί η οικονομία λειτουργεί σαν χιονοστιβάδα και η άδεια τσέπη του ενός αδειάζει τη τσέπη και του άλλου.
Όμως το 12 θα διαφέρει από το 11 ως προς το ότι εμείς, η ελληνική κοινωνία, δεν είμαστε πια ίδιοι. Η χρονιά που πέρασε μας ωρίμασε. Χάσαμε την αθωότητα, την αφέλεια και την ευπιστία που είχαμε απέναντι στους πολιτικούς μας. Χορτάσαμε από μεγάλα λόγια. Χορτάσαμε από «σωτηρίες» που ακολουθούνται από ακόμα πιο επώδυνες νέες «σωτηρίες» και μέτρα. Δεν μας πείθουν οι πολιτικοί που λένε ότι υποφέρουν όταν παίρνουν σκληρά μέτρα γιατί δεν «μπορούν να κάνουν αλλιώς», κρύβοντας υποκριτικά τη δική τους απόλυτη ανικανότητα να χειριστούν τα πράγματα και την κρίση. Δεν υπάρχει πια ανοχή και καλή πίστη από μέρους μας. Τους είδαμε και τους μάθαμε όλους έναν, έναν.
Οι γάλλοι λένε: un homme averti en vaut deux, δηλαδή, ένας άνθρωπος πονηρεμένος, (ή προειδοποιημένος), αξίζει όσο δύο. Ε, λοιπόν εμείς είμαστε πονηρεμένοι, τώρα πια. Ξεχάστε αυτά που ξέρατε. Μη παίζετε άλλο παιχνίδια πάνω στη πλάτη μας. Και αν δεν ξέρετε πώς να χειριστείτε την κατάσταση, φύγετε κι αφήστε μας. Εμείς είμαστε και θα είμαστε πάντα εδώ. Και το καινούργιο, δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα έρθει, είτε με εσάς είτε χωρίς. Θα ξαναστηθούμε στα πόδια μας
Τον καινούργιο χρόνο, μα θάναι φέτος, θάναι του χρόνου, όποτε τέλος πάντων έρθει αυτός, δεν θα το φέρει το ημερολόγιο αλλά η κοινωνία μας, εμείς οι ίδιοι.
Πηγή : protagon.gr
